Ein plattdeutsches Ostergedicht
von O. Wobbe
Bi´n groten Steen von´t Hünengraff
Sitt ick wiedaf von dei Welt - wiedaf.
In Blag un Gold lütt Lewark singt
An´n Häben, hat dei wedderklingt.
De sture Eeekbom näben mi
De knarrt sin´ eegen Melodie,
Wenn Frühjohrsluft em strakelt sacht,
Un Starmatz up sin´ Telgen lacht.
Mit ees - wat rükelt dat hier schön!
Stüh, kiek: dei Veilchen uck all blöhn!
Un up dei Steen von´t Dodenmal
Löppt Spenn und Käwer up un dal.
Un ut dei Firn so hell un fien
Dor summt un klingt dörch Sünnenschien
Un Lewarkjuwel Klockenschlag:
´t is Uperstahn! ´t is Osterdag!
